Odwrotne obciążenie – czym jest, kiedy i jak stosować

Co to jest odwrotne obciążenia? Kogo dotyczy i na czym polega? W jaki sposób się księguje tego typu dokument? Na te i inne pytania związane z odwrotnym obciążeniem znajdziesz odpowiedzi w artykule.

Odwrotne obciążenie – kiedy stosować
Założeniem odwrotnego obciążenia jest przerzucenie obowiązku rozliczenia podatku VAT ze sprzedawcy na kupującego. Ten rodzaj faktury wystawia się w przypadku sprzedaży towarów ujętych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT i dla usług wyszczególnionych w załączniku nr 14 do tejże ustawy. Chodzi o sprzedaż i świadczenie m.in. następujących towarów i usług:
• sproszkowane lub nieobrobione metale szlachetne;
• niektóre wyroby z metali szlachetnych;
• złoto inwestycyjne;
• telefony, smartfony, laptopy, procesory (tylko w przypadku jednolitych transakcji opiewających na kwotę netto co najmniej 20 000 zł);
• niektóre roboty i usługi budowlane wykonywane przez wykonawcę.

Aby odwrotne obciążenie miało zastosowanie, obie strony transakcji muszą być czynnymi płatnikami VAT, a przedmiot transakcji nie może być objęty zwolnieniem z tego podatku.

Odwrotne obciążenie w praktyce
Odwrotne obciążenie to faktura pozbawiona stawki VAT, a zatem wyrażona w kwocie netto i opatrzona dopiskiem odwrotne obciążenie. Wystawia ją sprzedawca, jednak podatek VAT nalicza strona kupująca towar lub zlecająca usługę. Nabywca jest zobligowany do odprowadzenia należnego VAT-u do odpowiedniego urzędu skarbowego. W rozliczeniach podatkowych kwotę VAT kupujący ujmuje zarówno w rejestrze zakupu, jak i sprzedaży. Obowiązek obliczenia kwoty należnego podatku VAT leży po stronie nabywcy.

Rejestr transakcji objętych odwrotnym obciążeniem musi prowadzić również sprzedawca, ujmując w nim dane identyfikacyjne obu stron oraz wartość sprzedanego towaru lub świadczonych usług. Zbiorczy raport dotyczący transakcji przeprowadzonych w ramach procedury odwrotnego obciążenia powinien zostać złożony przez sprzedawcę w deklaracji VAT najpóźniej 25. dnia miesiąca za ubiegły miesiąc.